ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ
ആസ്പദമാക്കിയാണ് സംസാരിക്കുന്നത് :
സാമൂഹികവും നിയമപരവുമായ തത്വചിന്താത്മക നിരീക്ഷണത്തിലൂടെയും അതിന്റെ പ്രസക്തിയിലൂടെയും വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ
മനുഷ്യൻ ഒരു ചിന്തിക്കുന്ന ജീവിയാണ്. തന്റെ ചിന്തകളും ആശയങ്ങളും മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവെയ്ക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഒരാൾക്ക് അഭിമാനത്തോടെ ജീവിക്കാൻ ആവശ്യമാണ്. അതാണ് ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം — ഒരു ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിന്റെ ഹൃദയതാളം ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് .
ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നത് ഒരാൾക്ക് തന്റെ ആശയങ്ങൾ, അഭിപ്രായങ്ങൾ, മതവിശ്വാസങ്ങൾ, രാഷ്ട്രീയ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ മുതലായവ സംശയമില്ലാതെ, ഭയമില്ലാതെ, പരിതാപമില്ലാതെ പങ്കുവെക്കാനുള്ള അവകാശമാണ്. ഈ അവകാശം വാക്കുകൾ, എഴുത്ത്, ചിത്രകല, സംഗീതം, പ്രഭാഷണം, സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങൾ തുടങ്ങിയവയിലൂടെ പ്രകടമാക്കാവുന്നതാണ് .
ഭാരതീയ ഭരണഘടനയിലെ ആർട്ടിക്കിൾ 19(1)(A) പ്രകാരം, ഓരോ പൗരൻമാർക്കും
അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്
അവകാശമുണ്ട്
എന്നാൽ, ഈ അവകാശം അപരിമിതമായതല്ല. ദേശീയ സുരക്ഷ, പൊതുവ്യവസ്ഥ, അശ്ലീലത, കോടതി നിന്ദ, മതവിദ്വേഷം തുടങ്ങിയവ തടയുന്നതിനായി ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുമേൽ ചില യുക്തമായ പരിധികൾ നിയമം നിശ്ചയിച്ചിട്ടുണ്ട്.
സ്വാതന്ത്ര്യം അവകാശമല്ലാത്തിടത്ത് ചിന്തകൾ പാഴാകുന്നു.
സാമൂഹ്യ നീതി അവസാനിക്കുന്നു.
ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന സൂത്രമാണ്. രാഷ്ട്രീയ വിമർശനങ്ങൾക്കും പൊതുപ്രവർത്തനത്തിനും
വ്യക്തിത്വ വികസനത്തിനും
അവസരം നൽകുന്നത് ഇതിലൂടെയാണ്.
വർത്തമാന കാലഘട്ടത്തിൽ ആശയ വിനിമയത്തിന് ഏറ്റവും നല്ല മാർഗ്ഗമായ സാമൂഹ്യ മാധ്യമങ്ങൾ, ഉള്ളടത്തോളം വരെ, ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ എളുപ്പത്തിൽ ഉപഭോഗിക്കാൻ
വാതിലുകൾ തുറന്നുകൊടുക്കുന്നു.
എന്നാൽ പൊതുജനങ്ങളിൽ വലിയൊരു ശതമാനം മനുഷ്യരും അവസ്ഥ ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം നല്ലതിനുവേണ്ടി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നില്ല.
എന്നാൽ അതേ സമയം, നിഘണ്ടുവിധേയമായ സെൻസർഷിപ്പ്, അനധികൃത സൈബർ നിയമങ്ങൾ, ട്രോളിംഗ്, പ്രഷർ ഗ്രൂപ്പുകളുടെ ആക്രമങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ഭീഷണിയാകുന്നു.
നവോത്ഥാന കാലം മുതൽ ആധുനിക കാലം വരെ, ലോകത്തെ മാറിച്ചേർത്ത മഹത്മാക്കളെല്ലാം അവരുടെ ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യവും ആത്മശ്രദ്ധയും കൊണ്ടാണ്
ഇന്ന് കാണുന്ന സാഹചര്യത്തിലേക്കും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കും
നമ്മൾ എത്തിയതെന്ന് ഓർക്കുന്നത് നല്ലതായിരിക്കും.
ബുദ്ധനും ഗാന്ധിജിയും ടാഗോറും അംബേദ്ക്കറും കാളിദാസനും നരേന്ദ്രദത്തന്മാരും ഇതിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്.
ഇതിൽ നമ്മുടെ ഉത്തരവാദിത്വമെന്നത്
സ്വാതന്ത്ര്യം ഉപഭോഗിക്കുന്നതിൻ്റെ പിന്നിലുള്ളതിന്റെ ബാധ്യതയും ഉത്തരവാദിത്വവും നമ്മൾക്കുണ്ട് ഏതൊരു അഭിപ്രായവും മറ്റൊരാളുടെ അധികാരങ്ങളെ അവഹേളിക്കുന്നതാകരുത്. സ്വാതന്ത്ര്യവും ശിഷ്ടച്ചിന്തയും ഒന്നിച്ച് പോകേണ്ടതുണ്ട്.
ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം മനുഷ്യരുടെ മാനസിക-ബൗദ്ധിക വളർച്ചയ്ക്ക് അത്യാവശ്യമാണ്. അതൊരു അധികാരം മാത്രമല്ല, ചിന്തയുടെയും കലയുടെയും ജന്മാവകാശം കൂടിയാണ്. അതിനെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടത് നമ്മുടെ കർമ്മഭൂമിയോടുള്ള ബാധ്യതയും കൂടിയാണ്.
HRPM
മനുഷ്യാവകാശ – സമൂഹശാസ്ത്ര – മാധ്യമം
പ്ലാറ്റ്ഫോം .
ജോൺസൻ പുല്ലുത്തി .
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ